Ο «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ - JE SUIS» ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Η ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ «ΕΙΔΟΜΕΝΗ» ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει «αλληλέγγυος» στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη Γαλλία, θα είχε ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει σήμερα, στον «ιδιωτικό τομέα», στο δικό μας «βασίλειο της Δανιμαρκίας».

Τουλάχιστον εφιαλτικά τα στοιχεία που παρουσίασε το ίδιο το υπουργείο Εργασίας.

Οι επιχειρησιακές συμβάσεις πλέον αγγίζουν το 94%! Η ρύθμιση για τη δυνατότητα υπογραφής σύμβασης μεταξύ εργοδοσίας και «ένωσης προσώπων», έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον αποικιοκρατικού τύπου σχέσεων εργασίας, καθώς δίνεται η δυνατότητα να υπογράφονται συμβάσεις με βασικό μισθό ακόμη και κατώτερο από τον «θεσμοθετημένο», που όριζε η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/2012!

Σε δεκάδες μεγάλες επιχειρήσεις επιβάλλονται, με αυτό τον τρόπο, μισθοί με βασικό μεροκάματο 20 ευρώ μεικτά! Σε άλλες περιπτώσεις, με ειδικές ρυθμίσεις που εμπεριέχουν οι «συμβάσεις», ακόμη και οι υπερωρίες ή οι αργίες, περιλαμβάνονται στα όρια των 586 και 511 ευρώ, μεικτά!

Το να κοπεί ο «καφές και το τσιγάρο» δεν αποτελούσε απλά μια δήλωση αμετροέπειας, ύβρεως, αφέλειας ή ηλιθιότητας. Δυστυχώς αποτελεί ήδη πραγματικότητα για δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους.

Παράλληλα εκτινάχθηκε ο αριθμός των προσλήψεων μερικής απα­σχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας, (οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης). Το 2009, οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου , ενώ το 2015 αντιστοιχούν στο 55%.

Το 2015, σε σύνολο 1.809.552 νέων προσλήψεων, οι 1.004.448 ήταν συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Οι «ευέλικτες» μορφές εργασίας είναι πλέον κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής αγοράς εργασίας, το οποίο ενισχύεται και επιταχύνεται και από τη μετατροπή των ατο­μικών συμβάσεων εργασίας από συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης.

Δραματική όμως είναι και η μείωση του εργατικού εισοδήματος:

Από την επεξεργασία των στοιχείων της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού, προκύπτει η εξής κατανομή στις καθαρές μηνιαίες αποδοχές: κάτω των 800 ευρώ ποσοστό 50% (14,5% μέχρι 499 ευρώ, 22% μεταξύ 500-699 ευρώ και 13,5% μεταξύ 700-800 ευρώ, ενώ ένα 15 % αρνήθηκε να απαντήσει), μεταξύ 800- 1.000 ευρώ ποσοστό 18,6% και άνω των 1.000 ευρώ σε ποσοστό 15,7%. Δραματική είναι και η πτώση της αγοραστικής δύναμης του πραγματικού κατώτατου μισθού στην Ελλάδα (μείωση κατά 24,7% και κατά 34,3% για τους νέους κάτω των 25 ετών).

Παράλληλα η μακροχρόνια ανεργία, διαχρονικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, έχει εκτιναχθεί στο 73,7% των ανέργων, ενώ στις ηλικίες 20 έως 24 ετών η ανεργία αγγίζει το 50%.

Το εφιαλτικό αυτό τοπίο αναμένεται να επιδεινωθεί με τα νέα μέτρα που προβλέπονται στο Μνημόνιο 3 και στην απόφαση του Eurogroup της 24ης Μαΐου, μέτρα που «εξειδικεύουν» στη χώρα τις «βέλτιστες πρακτικές» που προωθεί η Ε.Ε.

Κι αν ο φαρισαϊσμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι το ένα, η αδυναμία της ελληνικής αριστεράς να παρέμβει ουσιαστικά σε αυτό το νεοαποικιακό τοπίο είναι το δεύτερο. Συνδικαλιστικά κατακερματισμένη ή αντιφατική, με χρόνιες παθογένειες (ακόμη και μικροκομματικού, μικροπαραταξιακού χαρακτήρα -και του μικρο- παραγοντισμού μη εξαιρουμένου) και την ανάγκη ενός νέου σχεδίου για το συνδικαλισμό αναγκαία όσο ποτέ. Και από την άλλη, συχνά αδύναμη να συνδέσει το «μερικό» με το «γενικό», το «κοινωνικό-ταξικό» με το «εθνικό» και απέναντι στους νεοφιλελεύθερους μονόδρομους να προβάλει ένα συνολικό πολιτικό, ρεαλιστικό σχέδιο.